Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου ήταν κι ο βασιλιάς του κάτω κόσμου, ο Άδης. Ως βασιλέας, δικαιούνταν κι αυτός να έχει τη χώρα του, τη Θεσπρωτία ή Αηδωνία, όπως λεγόταν από το όνομα του Άδη. Περνώντας τα Ηλύσια Πεδία, δίπλα στις όχθες του Αχέροντα ήταν ο τόπος όπου κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών. Ο ποταμός αποτελούσε το δρόμο μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία. Στα έγκατά της βρισκόταν το βασίλειο του Άδη. Γι’ αυτό το λόγο, στη Β.Α όχθη της Αχερουσίας Λίμνης, πάνω απο μια σπηλιά στη συμβολή των ποταμών Αχέροντα και Κοκυτού, ιδρύθηκε το νεκρομαντείο του Αχέροντα, το πιο φημισμένο νεκρομαντείο του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, ο σπουδαιότερος χώρος για τη λατρεία των θεών του κάτω κόσμου και την επικοινωνία με τις ψυχές των νεκρών! Οι άνθρωποι επισκέπτονταν το μαντείο πιστεύοντας ότι θα επικοινωνούσαν με τα πνεύματα των αγαπημένων τους νεκρών, τα οποία προφήτευαν το μέλλον. Προσέφεραν μια μάσκα με το πρόσωπο του νεκρού, καθώς και πιθάρια με χρυσό και αγριοτούτουνο (είδος κουκιού γνωστό για τις οραματικές του ιδιότητες, που φύτρωνε στο έλος του Καλαμά). Υποβάλλονταν σε ειδική πολυήμερη δοκιμασία που περιλάμβανε αυστηρή δίαιτα από Λούπινα, φύλλα και σπόρους αγριοτούτουνου, πλήρη απομόνωση στα σκοτεινά δωμάτια του νεκρομαντείου, μαγικές πράξεις, προσευχές και επικλήσεις. Αυτή η ψυχική και σωματική δοκιμασία δημιουργούσε στον επισκέπτη την κατάλληλη ψυχική προδιάθεση και τον προετοίμαζε έτσι ώστε να επικοινωνήσει με τους νεκρούς του κάτω κόσμου. Ακόμα και σήμερα, η περιοχή αυτή αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για επισκέπτες από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και για ξένους που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά την αρχαία μυθολογία και τις δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων.